Warto jest pomagać

Diagnoza

Cukrzyca typu 1. 

Cel zbiórki

30 kwietnia 2021 r. u naszego 4,5 -letniego synka zdiagnozowano cukrzycę 1 typu. Był to dzień, 
który w znaczący sposób zmienił nas i nasze dotychczasowe życie. Choroba uświadomiła nam, 
po raz kolejny, że nic nie jest dane na stałe, zabrała wiele radości, spontaniczność, a przede wszystkim zdrowie naszego jedynego dziecka. A przecież każdy chciałby mieć zdrowe dziecko...

Cukrzyca jest chorobą, z którą trzeba żyć przez 24 godziny na dobę. Typ 1 cukrzycy jest zależny od insuliny, dlatego, że komórki trzustki, które ją wytwarzają uległy uszkodzeniu. Bez insuliny glukoza pozostaje 
w krwiobiegu i jej stężenie wzrasta. Dzięki insulinie stężenie glukozy we krwi może być utrzymywane na stałym poziomie. 

Insulinę podaje się za pomocą wstrzyknięć przed każdym posiłkiem i w przypadkach zbyt wysokiego poziomu cukru. Dla dziecka powtarzalność wykonywania tych czynności i ich nieuchronność są trudne do zniesienia. Mimo tego, że Adaś jest bardzo dzielny to trudno jest mu pogodzić się 
z wyrzeczeniami, jakich wymaga choroba. Jednak ze zrozumieniem przyjmuje tłumaczenie, dlaczego nie powinien jeść pomiędzy posiłkami, jaki wpływ na jego zdrowie ma spożycie węglowodanów prostych, czy dlaczego należy poczekać ze zjedzeniem posiłku, chociaż jest głodny, ale, niestety, cukier jest na to zbyt wysoki. 

C1t to autoimmunologiczna choroba przewlekła, zgodnie z aktualnym stanem wiedzy medycznej nieuleczalna. Wymaga ciągłego zaangażowania w jej prowadzenie. Polega to na tym, 
że wielokrotnie w ciągu całej doby należy mierzyć poziom cukru we krwi, przygotowywać odpowiednio zbilansowane posiłki, które przed spożyciem należy zważyć, wyliczyć ilość wymienników węglowodanowych i podać właściwą ilości insuliny. Należy reagować zarówno na zbyt wysoki poziom cukru (hiperglikemia), który prowadzi do groźnych dla zdrowia powikłań, jak również na jeszcze bardziej niebezpieczny jego spadek (hipoglikemia), który, bez odpowiednio wczesnej reakcji, może doprowadzić do utraty przytomności, zagrożenia życia a nawet śmierci. 
Jednak najgorsza jest nieprzewidywalność tej choroby. Zdarzające się niewytłumaczalne skoki cukru. Niemożliwy do wyjaśnienia brak reakcji organizmu na podaną insulinę. Konieczność zmiany przeliczników dawek insuliny w zależności od aktualnej kondycji czy choroby. Nocne pobudki, 
aby utrzymać glikemię w normie. Wybicia po spożyciu wydawałoby się sprawdzonych produktów. Nagłe wzrosty wywołane emocjami. Spadki poziomu glikemii, które trudno wyrównać. 
Cukrzyca to ciągła walka o dobre cukry naszego dziecka. Staramy się, by minimalnie odczuwał ograniczenia, jakie wynikają z choroby. Zachęcamy Adasia do różnych aktywności, które chętnie podejmuje. Mimo codziennie doświadczanego bólu, a w najlepszym razie dyskomfortu jest pogodnym chłopcem. Lubi jeździć na hulajnodze, bawić się w chowanego, biegać do upadłego i spędzać czas 
w basenie. Jest wrażliwy i empatyczny. Pozostał uroczym łobuziakiem, któremu humor poprawiają siłowe zabawy z tatą. Niestety, musiał dorosnąć znacznie szybciej niż jego rówieśnicy. 

Naszym celem jest zaopatrzenie naszego synka w pompę insulinową najnowszej generacji. 
Dzięki niej zminimalizujemy uciążliwość życia z cukrzycą, jak i jej konsekwencje dla jego zdrowia. Chcielibyśmy zakupić dla niego pompę insulinową, która automatycznie dostosowuje podaż insuliny 
oraz koryguje wartości glikemii, jednocześnie chroniąc przed hipoglikemią. Cukrzyca to także niezbędne wydatki na osprzęt do pompy, zestawy infuzyjne, zbiorniczki do insuliny, sensory 
do pomiaru glikemii, transmitery, specjalistyczne kosmetyki do pielęgnacji skóry, która u cukrzyków, jest szczególnie wymagająca, głównie ze względu na duże prawdopodobieństwo wystąpienia zrostów po wkłuciach, wizyty u specjalistów i szereg innych.

Wszystkim, którzy zechcą nas wesprzeć w walce z chorobą Adasia, serdecznie dziękujemy.

Magda i Łukasz Hudziak